Rozdział 1

Trochę krótki, ale kolejne powinny być dłuższe.

Rozdział został zbetowany przez Aranel

________________________________________________________________________________

Rozdział pierwszy

List z Hogwartu.

Vanessa nie była zwykłą dziewczyną. Była córką Czarnego Pana, córką Potwora. Zawsze, gdy o tym myślała, łzy napływały jej do oczu. Mimo iż miała jedynie jedenaście lat, widziała wiele śmierci i tortur. Dziesięć lat temu jej ojciec zniknął przez jakiegoś chłopca, lecz jego byli poplecznicy powtarzali jej, że wróci. Dziewczynka mieszkała z jedną z najbardziej zaufanych śmierciożerczyń, Katriną. Ta uczyła ją, jak ma torturować i zabijać. Nienawidziła tego, ale musiała to robić. W domu Katriny zapewniano jej wszelkie luksusy. Jedwabne ubrania i pościele, najlepsze jedzenie, złote i platynowe dodatki. Miała wszystko, nawet pięć własnych służących, które na dźwięk srebrnego dzwonka pojawiały się natychmiast.

     Zofia pomagała jej się ubierać, Hanna czesała jej włosy, Olivia przynosiła posiłki, Janina sprzątała, a Amelia uczyła ją i pocieszała. Tak naprawdę to tylko te służące i Katrina naprawdę ją lubiły. Reszta domowników po prostu bała się jej, bowiem miała potężną moc. Jednak o jej największych zdolnościach wiedziały tylko wyżej wymienione kobiety. Znała mowę węży, magię bezróżdżkową, magię niewerbalną, animagię w trzy postacie, szermierkę, walkę w ręcz, uzdrowicielstwo, strzelanie z łuku i kuszy oraz rzucanie nożami i shurikenami.

     Jednych umiejętności ktoś jej uczył, inne miała wrodzone. Musiała się nauczyć odporności na ból, panowania nad uczuciami, oklumencji, leglimencji i braku litości.

     Pokój Vanessy był bardzo duży. Miał jasnozielone ściany, biały sufit i dębową podłogę wykładaną dużym czarnym dywanem. Jej łóżko pomieściło by dwie grube, wysokie osoby leżące na plecach i miałyby jeszcze dużo luzu. Miało jasnozielone zasłonki, jasnozieloną pościel, białe prześcieradło i biały puszysty kocyk. Wielka rzeźbiona szafa była od środka powiększona tak, że mieściło się w niej sto dwadzieścia sukienek, siedemset bluzek, czterdzieści spódnic i sześćset par spodni.

     Obok szafy stała duża komoda z biżuterią, również powiększana. W szufladach leżało sześćdziesiąt platynowych naszyjników, dwieście złotych i trzysta pięćdziesiąt srebrnych oraz dwa razy tyle bransoletek i pierścieni. Dalej stało mahoniowe biurko, skórzany fotel i wielki regał z książkami. Okna zasłonięte białymi roletami z kilkoma roślinkami na parapecie oświetlało cały pokój. Na ścianach wisiały piękne obrazy, a duże również mahoniowe drzwi prowadziły do sporej łazienki. Na półce pod lustrem stało mnóstwo kosmetyków. A to wszystko dla dziecka w okresie dojrzewania.

     Vanessa mimo młodego wieku miała już swoją różdżkę, a jako że była w domu czarodziei, mogła jej używać. Była z czarnego bzu z piórem lodowego feniksa* w środku. Dziewczynka od dawna zbierała się na zmianę wystroju. Przez te wszystkie tortury, które oglądała, chciała, żeby jej pokój miał mroczniejszy charakter. Zmieniła podłogę na mahoniową, ściany, pościel i zasłony na czerwono, a resztę utrzymała w czerni. Wyczarowała kilka świec (to poziom OWTM'ów, ale ona uczyła się od paru lat i była bardzo utalentowana) w srebrnych świecznikach i klimatycznie poustawiała. Teraz widać było, czyj to pokój. Przez drugie drzwi weszła do garderoby i usiadła na wygodnym krześle, po czym zadzwoniła dzwonkiem. Po chwili do pokoju wbiegła Hanna.

– Przepraszam panienko, że tak długo – powiedziała, mimo że Vanessa zadzwoniła jakąś minutę wcześniej i zajęła się jej długimi, czarnymi włosami. Gdy były już idealnie rozczesane, zaplotła je w dwa cienkie warkoczyki, które łączyły się w kitkę. Resztę włosów zostawiła rozpuszczone i zaczęła wplatać w warkocze sznur pereł. Gdy skończyła, wyszła, mijając się po drodze z zawołaną wcześniej Zofią. Ta wybrała dla dziewczynka długą, czarną suknię, która idealnie pasowała do pokoju Vanessy. Później założyła jej śliczny platynowy naszyjnik z białymi kamieniami, bransoletkę w tym samym motywie, pierścień z herbem rodowym i mały diadem, który oznaczał władzę nad śmierciożercami. Ci mimo że się ukrywali, byli jej całkowicie posłuszni. Na koniec Zofia dała jej czarne pantofle, które i tak były zasłonięte przez suknię. Vanessa wyglądała pięknie. Nałożyła sobie na usta trochę różowego błyszczyku i poszła do pokoju. Z pod łóżka wyjęła sztylet i shurikeny** po czym pochowała je w najróżniejszych miejscach. Przyjrzała się swojemu odbiciu w lustrze i zmieniła perły we włosach w białe kamienie. Bardziej pasowały do reszty. Wyszła z pokoju i poszła do jadalni. Tam grzecznie przywitała się z Katriną, wysoką szatynką o piwnych oczach i razem zjadły posiłek. Po chwili służąca przyniosła pocztę. Był tam list z Hogwartu i kilka listów od znajomych Katriny. Vanessa szybko zajęła się tym pierwszym. Po przeczytaniu podała listę potrzebnych rzeczy Katrinie. Ta odeszła od stołu po zjedzonym śniadaniu, aby napisać list do krawca. Tak więc dwa dni później, młoda kobieta pojawiła się w ich domu. Zrobiła Vanessie trzy szaty do szkoły z jedwabiu i trzy z aksamitu, wszystkie szyte na miarę. Potem zajęła się płaszczami. Uszyła dwie piękne peleryny z kapturami i srebrnymi zapinkami. Na każdej rzeczy było wyszyte złote godło Hogwartu. Po wyjściu kobiety Katrina z dziewczynką teleportowały się (korzystały z teleportacji łącznej, aby nie wzbudzać podejrzeń) na ulicę Pokątną. Tam kupiły piękne oprawione w czarną skórę księgi, atrament, zapas piór, składniki do eliksirów, pergamin, kryształowe fiolki, drugą różdżkę (na wypadek jakby, ktoś chciał ją przebadać, na zajęciach i aby oddać ją, gdy ma się szlaban), kociołek i prześliczną wężycę (udało się ubłagać dyrektora). Potem poszły na ulicę Śmiertelnego Nokturnu i kupiły wiele książek o torturach i czarnej magii oraz potężnych eliksirach. Później wróciły do domu, gdzie Katrina, zaczęła uczyć Vanessę eliksirów i zaklęć. Po tygodniu jedenastolatka dostała miotłę. Błyskawicę, której pierwszy model miał się pojawić dopiero za pół roku na rynku w Stanach Zjednoczonych, a za dwa lata w Anglii. Katrina też bardzo długo prosiła dyrektora, aby ten pozwolił Vanessie na posiadanie miotły i przystąpienie do testów na szukającego w drużynie. W końcu się zgodził, a Katrina wróciła do domu. Zastała tam dziewczynkę, która przerabiała miotłę. Rączka, była teraz czarna, a witki i napis srebrne. Dziewczynka zaniosła miotłę do pokoju i zajęła się nauką eliksirów.

______________________________________________________________

* Lodowy feniks - wymyślona przeze mnie istota. Przeciwieństwo zwykłego feniksa. Jego łzy to najgorsza trucizna, która zamraża serce. Istnieje tylko piętnaście przedstawicieli tego gatunku. Krzywdę może im zrobić tylko feniks ognisty.

** Shurikeny - takie gwiazdki nija.